لوله کشی در ساختمان شامل لوله کشی آب گرم و سرد مصرفی، لوله کشی فاضلاب و لوله کشی گاز است. لوله کشی و خدمات تاسیساتی یکی از مهم ترین بخش های ساختاری هر بنایی است و باید با رعایت تمام اصول اجرایی انجام گیرد.
سیستم آبرسانی هر ساختمان باید با توجه به میزان آب مورد نیاز و کاربری سازه مورد نظر، طراحی شود. نوع لوله کشی آب گرم مصرفی با توجه به سیستم گرمایشی ساختمان انتخاب می شود و بدیهی است که سیستم گرمایش پکیج و شوفاژ باعث می شود که لوله کشی واحدهای مختلف یک ساختمان از هم جدا شود و به تبع آن در هزینه های جانبی مانند تعمیر و نگهداری موتورخانه و تعویض تاسیسات لوله کشی ساختمان صرفه جویی شود. لوله کشی آب مصرفی به دو صورت توکار و روی کار اجرا می شود. این دو روش هرکدام مزایا و معایبی دارند که با توجه به شرایط و سن ساختمان و کاربری آن، لوله کشی به یکی از این دو روش و یا تلفیقی از این دو روش انجام می گیرد.
بیشتر بدانید: تاسیسات گرمایش و سرمایشی
این نوع لوله کشی بهترین انتخاب برای ساختمان های نوساز که به مرحله بهره برداری نرسیده اند، است و دقیقا بعد از مرحله سفت کاری و قبل از مرحله نازک کاری باید اجرا شود. مهمترین مزیت لوله کشی توکار، مخفی بودن آن بوده واجرای آن به نما و طراحی داخلی آسیب نمی زند. برای اجرای این روش، لوله ها را به صورت موازی و با فاصله مشخص از هم قرار می دهند، جنس لوله ها معمولا از لوله های پلیمری انتخاب می شود به این دلیل که لوله های آهنی نهایتا بعد از 20 سال به دلیل زنگ زدگی و پوسیدگی نیاز به تعویض و تعمیرات اساسی دارند. البته لوله های پلیمری هم برای جلوگیری از یخ زدگی و ترک برداشتن باید با عایق های مخصوص پوشانده شوند. برای لوله هایی که در کف طبقات قرار می گیرند، بهتر است از یک مقوا یا کارتن به عنوان تکیه گاه استفاده کرد؛ در غیر اینصورت امکان آسیب دیدن و حتی شکستن لوله ها در زمانی که بار مرده و زنده ساختمان روی آنها تحمیل می شود وجود دارد. این لوله ها باید با شیب حدود 1% نصب شوند تا عبور آب از آنها میسر شود. در مرحله نهایی باید تمام لوله ها با فشار آب بالا، آزمایش شوند تا نشتی در آنها وجود نداشته باشد.
این روش بر خلاف حالت توکار برای سازه هایی که نیاز به تعمیر و بازسازی لوله های فرسوده دارند انتخاب مناسبی است. مهم تریم مزیت این نوع لوله کشی، پیدا کردن محل نشت آب و یا ترک لوله به سرعت و بدون نیاز به کندن کف و دیوار ها است. همچنین در صورت نیاز به ایجاد انشعاب جدید در لوله های موجود، لوله کشی روکار جوابگو خواهد بود.
لوله های پلیمری نسبت به نوع آهنی مزیت های قابل توجهی دارند:
1. عدم زنگ زدگی و پوسیدگی سطح داخلی و بدنه خارجی لوله های پلیمری
2. عدم ایجاد رسوب در بدنه داخلی لوله های پلیمری؛ لوله های آهنی با توجه به عبور مداوم آب، به مرور زمان دچار رسوب گرفتگی می شوند که باعث کاهش قطر درونی لوله و فشار آب عبوری از آن می شود.
3. ترک خوردگی به مراتب کمتر لوله های پلیمری از جنس آهنی
4. عمر بالا و دوام طولانی نوع پلیمری در مقایسه با لوله های فلزی
5. شکل پذیری و خمیدگی بیشتر پلیمر نسبت به آهن
در کنار مزیت های جنس پلیمری، این لوله های معایبی نیز دارند:
1. قابلیت ایجاد سوراخ در لوله در اثر برخورد با اجسام تیز
2. تحمل دمایی پایین لوله و احتمال بروز انبساط طولی و عرضی که با عایق بندی مناسب می توان از این نوع لوله ها در برابر ضربه و انبساط محافظت کرد.
سیستم لوله کشی فاضلاب از لوله های فاضلاب، لوله های هوا کش و سیفون تشکیل می شود. وظیفه اصلی لوله های فاضلاب هدایت آب های مصرف شده به خارج از ساختمان و چاه فاضلاب است. لوله های هواکش در کنار لوله های فاضلاب به منظور ایجاد تهویه و کمک به تخلیه سریع تر مواد فاضلابی قرار دارند. در صورتیکه در نصب این لوله ها اصول اجرایی صحیح رعایت نشود، تهویه نامطبوع سیستم فاضلابی و سلب آسایش ساکنین ساختمان را به دنبال خواهد داشت.
سیفون نیز یکی از بخش های مهم سیستم فاضلاب است؛ سیفون در واقع با میزان آبی که در منبع خود دارد از خشک شدن و ترک برداشتن لوله های فاضلابی جلوگیری می کند.
لوله کشی فاضلاب به دو حالت سنتی و زیر سقفی اجرا می شود. در اجرای شیوه سنتی، لوله های فاضلابی بر روی کف و به حالت خوابیده قرار می گیرند و در اجرای حالت زیر سقفی، لوله ها به جای قرار گرفتن به حالت افقی بر روی کف طبقه، زیر سقف قرار می گیرند. در حالت کلی در عملکرد این دو روش تفاوت چندانی وجود ندارد. عملکرد هدایت مواد زائد و فاضلاب توسط لوله های فاضلابی بیشتر به جنس سطح داخلی لوله ها و شیب صحیح کار گذاشتن لوله ها دارد؛ البته در لوله کشی به شیوه سنتی، امکان شکستگی، ترک برداشتن یا آسیب دیدن لوله ها در اثر تحمل وزن بارهای مرده و زنده کف ساختمان وجود دارد ولی در روش زیرسقفی، لوله ها به دلیل اینکه متحمل وزنی نیستند، دوام بیشتری خواهند داشت.
یکی از مهم ترین مبحث های پایانکار ساختمان لوله کشی گاز است. لوله کشی گاز باید با رعایت اصول دقیق ایمنی و طبق قوانین اداره گاز انجام گیرد در غیر اینصورت هرگونه بی احتیاطی در این مرحله، منجر به خسارات مالی و جانی جبران ناپذیر خواهد شد. همچنین پیمانکار یا مجری لوله کشی گاز باید در لیست پیمانکاران تایید شده اتحادیه تاسیسات مکانیکی باشد.
بیشتر موارد لوله کشی های گاز به صورت توکار انجام می گیرد و لوله های گاز در نمای داخلی ساختمان قابل مشاهده نیستند، لوله کشی توکار ایمن تر از حالت روکار است. نوع لوله ها و کیفیت آنها را قبل از اجرا کنترل کنید؛ جنس لوله ها از فولاد سیاه است و قطر لوله ها باید به گونه ای باشد که بتوان از تمامی دستگاه های یک ساختمان به صورت همزمان استفاده کرد.
در لوله کشی گاز، اتصالات باید با نوار مخصوص، نوار پیچی شوند؛ در صورت نیاز به خم کردن لوله ها، خم شدگی نباید بیشتر از 90 درجه باشد و دقت کنید که در محل خم شدن لوله ها، به هیچ وجه نباید چین یا ترک خوردگی باشد. دود ناشی از سوختن گاز باید از طریق دود کش خارج شود، در صورتیکه دود کش مکش کافی برای جذب دود نداشته باشد خطر خفگی و حتی مرگ را به دنبال خواهد داشت. مسیر دودکش حتی الامکان باید کوتاه بوده و قسمت افقی نداشته باشد، در شرایط خاص که مسیر عمودی امکان پذیر نیست باید از زانوی 45 درجه استفاده شود.
پس از پایان مراحل لوله کشی گاز، باید عدم نشتی گاز کنترل شود؛ برای این اقدام شیر اصلی کنتور را باز گذاشته و همه شیرهای فرعی گاز را می بندند، اگرعدد کنتور ثابت بماند به این معنی است که نشتی گاز نداریم. برای پیدا کردن محل نشتی از کف صابون استفاده می شود؛ کف صابون را به بدنه لوله های گاز می زنند هرجا که حباب ایجاد شد نشان دهنده محل نشتی گاز است.
به مقاله لوله کشی ساختمان چه امتیازی می دهید
۵
۴
۳
۲
۱
بله حتما مقاله ای در این خصوص داخل سایت بارگذاری می شود
بله با انتخاب شهر مورد نظر می تونید آگهی های صنف لوله کشی و تعمیرکار رو مشاهده کنید.
بله هست باید لوله کش بیاید که تشخیص بدهد محل شکستگی لوله کجاست